Ta przewlekła, stopniowo pogarszające się zaburzenia psychotyczne często zaczyna się w późnych latach młodzieńczych lat lub wczesnej dorosłości. Objawy są gwałtowny spadek zdolności poznawczych i dezintegracji, z którego niewiele osób odzyskania. Po raz pierwszy została opisana przez Arnold Pick, profesora niemieckim sektorze Uniwersytetu Karola w Pradze, wiedza o stanie później rozpowszechniane w dokumentach przez wpływowy niemiecki psychiatra Emil Kraepelin. Kraepelin uproszczoną klasyfikację zaburzeń psychicznych w zaledwie dwóch klas, psychozy maniakalno-depresyjnej lub dementia praecox. W 1890 pisał pierwsze kliniczne opisy pacjentów z objawami tej ostatniej przesłanki, które ostatecznie przemianowany jak schizofrenia.
Wystąpienie objawów jest stopniowe, a chorzy w trakcie zmian w osobowości i utraty zdolności do zwrócenia uwagi i rozumu. Pacjenci mogą mieć dziwne halucynacje i urojenia. Wczesne objawy mogą być subtelne i trudne do wykrycia. Alienacja od rodziny i przyjaciół, starając się w szkole lub w pracy, pojawiając się emocji, niespokojny i niespokojny i utraty zdolności do pozostać skoncentrowany w temacie są wszystkie objawy choroby.
Kraepelin zdefiniowane demencji praecox jako charakteryzuje rozpadu poznawczych lub zaburzenia myślenia, niż zaburzenia nastroju, takie jak te, które występują w depresji i zaburzeń dwubiegunowych. Uważał, że choroba została wywołana przez mózg zatrucia lub auto-toxified przez hormony płciowe. Widział go jako choroba na całe ciało, w którym wielu organów ciała zostały dotknięte przed terminala kaskadę ataków na mózg. Choroba została podzielona na kilka podtypów: katatonią rozpoczęła się depresja i nerwowość i pacjentów często wykazywały nietypowe ruchy; doprowadziło to do urojenia i halucynacje. Paranoja cechował słuchowe halucynacje i urojenia prześladowań lub wielkości, podczas gdy pacjenci hebefreniczną cierpiał na słabą koncentracją i zaburzeń mowy i myśli. Na początku myślał, choroba nieuleczalna, ale 1920 roku, przyznał, że było to możliwe, pacjenci wykazują oznaki remisji. Jednak rokowanie pozostawała bardzo ponura dla osób cierpiących na tę ciężką postać obłędu.
Ponieważ Kraepelin nie zgadzają się z założeniami Freuda i Junga, że zaburzenia psychiczne są wynikiem urazu psychicznego, nie znalazł hipnozy być opłacalne leczenie dementia praecox. Ponieważ żadna dokładna przyczyna może być odkryte, jego pacjentów leczono terapii takich jak długie kąpiele i działań uznanych za korzystne dla pacjentów instytucjonalnych. Barbiturany i nasenne były również wykorzystywane w celu łagodzenia stresu. Wierząc chorobę być hormonalne pochodzenia, eksperymentował z zastrzyków z zastrzykami ekstraktów gonad i tarczycy, ale bez powodzenia.
Z rosnącym wpływem Freuda perspektyw w Ameryce i Europie w 1920 roku, choroba została zmienione oznakowanie jak schizofrenia i nowo jako zaburzenia psychogenne. Leczenie psycho analizy było modne po obu stronach Atlantic do 1970 roku.
Lekarze już po raz kolejny pod uwagę kondycję być pochodzenia biologicznego i spowodowany przez kombinację czynników genetycznych i środowiskowych. To jest wciąż chorobą nieuleczalną, ale podawanie leków przeciwpsychotycznych, takich jak clorazine i chlorpromazyna, w połączeniu z doradztwa i wsparcia, pozwala wielu pacjentom prowadzić życie satysfakcjonujące.