Emil Kraepelin, on dokuzuncu yüzyılın sonları ve yirminci yüzyılın ilk yarısında akıl hastalıkları üzerine birçok çalışma yazmış bir Alman psikiyatristti. Akıl hastalıklarını farklı kategorilere ayırma konusundaki temel çalışması, insan zihninin daha iyi anlaşılmasının ve insanları etkileyebilecek çeşitli zihinsel bozuklukların daha fazla sınıflandırılmasının yolunu açtı. Çeşitli üniversitelerde psikiyatri öğretmenliği yaptı ve ayrıca Almanya'daki hastanelerde psikiyatri hastalarını tedavi etti.
Her ne kadar dejeneratif psikotik hastalığın doğasını tanımlamak için demans praecox kelimesini türeten kişi Emil Kraepelin değil Arnold Pick olsa da, bu terimi popüler yapan kişi Emil Kraepelin değildi. Kraepelin, Freud'dan taban tabana zıt bir psikiyatri görüşünü benimsedi ve yirminci yüzyıl boyunca akıl hastalıklarını inceleyen tıbbi araştırmalar bir uçtan diğer uca sallandı.
Kraepelin, psikozların doğal olarak ortaya çıktığını ve iki kategoriye ayrılabileceğini teorileştirdi:** manik depresif psikoz (bugün bipolar bozukluk olarak biliniyor) ve dementia praecox; ilki bir duygudurum bozukluğu, ikincisi ise zihinsel işleyişin bozulmasıydı. Kraepelinian ikilemi olarak bilinen bu teorinin, şizofreni ve diğer psikotik problemler üzerine daha sonraki araştırmalarda çok önemli bir etkisi olmuştur. Ayrıca bunu, başlangıcının tam bir deliliğe dönüşünü garanti eden tedavi edilemez bir hastalık olarak da sınıflandırdı.
Kraepelin uzun süre dementia praecox'un geri dönüşü olmayan ilerleyici bir hastalık olduğu iddiasına sadık kaldı. Ancak hayatının ilerleyen dönemlerinde geri adım attı ve insanların hastalıktan kurtulmasının mümkün olduğunu kabul etti. Psychiatrie adlı kitabının sekizinci baskısında, hastalarının yaklaşık yüzde yirmi altısının en azından kısmi iyileşme ve semptomlarda gerileme yaşadığını kabul ediyor.
Kraepelin, zayıflatıcı bir tür akıl hastalığının kalıtsal olduğunu fark eden ilk kişilerden biriydi. Hastalığı, çevreden veya yaşamı değiştiren olaylardan kaynaklanmak yerine, aile geçmişinin bir ürünü olarak başarıyla konumlandırdı. Bu sonuca varmak için çok çeşitli ülkelerden hasta verilerini kullandı. Ona göre dementia praecox, büyük olasılıkla seks hormonlarının neden olduğu beyin zehirlenmesinden kaynaklanıyordu. Bugün her ne kadar bu yalanlanmış olsa da hastalığın doğasına ilişkin teorileri bu alandaki araştırmalarda bir dönüm noktası olmuştur.
Dementia praecox 1920'lerde şizofreni olarak yeniden etiketlendi ve bu konu üzerinde daha fazla araştırma yapıldı. Emil Kraepelin'in birkaç teorisi çürütülmüş olsa da çalışmalarının bir kısmı hala ayakta. Şu anda şizofreni bir duygudurum veya anksiyete bozukluğundan ziyade genetik ve biyolojik bir hastalık olarak sınıflandırılmaktadır. Ancak Kraepelin'den farklı olarak modern araştırmacılar şizofreninin çoğu durumda oldukça başarılı bir şekilde tedavi edilebileceğini kabul ediyor. Bu konudaki araştırmalar halen devam etmektedir ve şüphesiz Kraepelin'in orijinal teorilerini kanıtlayan veya çürüten yeni gelişmeler göreceğiz.